Op kabouteravontuur met Pim en Eva
In verhalen voor het slapengaan, gebeuren de spannendste dingen. Avonturen met kabouters, en met trollen in een bos, bijvoorbeeld. Ramon van Eijck vertelde er jarenlang over aan zijn drie zoons. Maar waar moesten de kabouters heen, toen zij er te oud voor werden? De middelste spoorde zijn vader aan een verhaal op te schrijven. En dat resulteerde in een avontuurlijk kinderboek.
Gelukkig loopt het verhaal goed af!
Kabouterinspiratie
Een schrijver? Nee hoor, Ramon heeft zijn hele leven in de financiële sector gewerkt. Maar toen hij daar wel even klaar mee was, en nog genoeg kinderverhalen in zijn hoofd had, vertrok hij voor een week naar Ameland. Daar kwamen Pim en Eva voor het eerst tot leven op papier. Waar zij op geïnspireerd waren? “Geen idee hoe ik daarbij ben gekomen, die heb ik ter plekke bedacht. Mijn kinderen en ik waren in het bos, en daar vertelde ik het eerste verhaal over kabouter Pim, die met zijn vriendjes een trol ging vangen. Hij kon ‘m met zijn grote teen zo verwonden, dat de trol niet meer kon lopen.”
Links: Ramon, rechts: Floris
“Pim en Eva waren overal waar wij waren: thuis, in het bos, op de skipiste of ergens anders op vakantie”
Geen boek zonder tekeningen
Eenmaal op papier beschreven, wilde Ramon er dan ook echt werk van maken. “Als ik iets doe, dan wil ik het ook goed doen.” Terug van Ameland las hij het nieuwe verhaal voor aan zijn kinderen, om te kijken of het boekwaardig was. Daarna liet hij het aan kunstenaar en ontwerper Floris Hovers horen, met wie hij al lang bevriend was. “Ik vroeg aan hem of hij het leuk zou vinden er illustraties bij te maken. Dat zou voor hem ook de eerste keer zijn om een kinderboek-klus te doen. De cover van het boek is het eerste werk dat hij me toestuurde. Ik heb ‘m meteen gezegd dat hij precies zo door moest gaan!”
Ramon: “Ik ben Floris zo dankbaar voor de illustraties, het was echt een mooie samenwerking”
Proefpubliek
De illustraties zijn dan ook niet zomaar getekend, maar zijn geschilderd op echte panelen. Met, als je goed kijkt, hier en daar een stukje echt materiaal. “De kruiwagen op de voorkant is van echt hout, op twee andere afbeeldingen is echte schors verwerkt en het huisje in het boek is van metaal. We hebben geprobeerd de panelen zo te fotograferen, dat die driedimensionaliteit nog te zien is.” Omdat Floris zelf ook vier kinderen heeft, hadden ze genoeg proefpersonen om het verhaal te testen: “Aan de hand van alle illustraties naast elkaar in zijn atelier, heeft hij het verhaal verteld, om te kijken hoe dat overkwam. En, het boek is natuurlijk uiteindelijk ook opgedragen aan onze kinderen.”
Floris vertelt het verhaal bij de panelen
Als je goed kijkt, zie je de details van echte materialen
Een einde als begin
Wat Ramons eigen lievelingsboek was? “Ja, dat was toch wel Paulus de Boskabouter. Dat vond ik een te gek boek. Maar ook de verhalen die mijn moeder verzon en weer aan mij vertelde, vond ik geweldig. Toch wel een hobby die van moeder op zoon is overgesprongen.” En, de avonturen van Pim en Eva hoeven nooit afgelopen te zijn. “Het verhaal is ook een uitnodiging voor ouders om er verder op te borduren, en om zelf nieuwe verhalen te bedenken. Het einde is eigenlijk meer een mooi begin, van nieuwe avonturen!”
Er mogen nog veel verhalen volgen!
