Hoe het boek tot stand is gekomen

Frank van der Valk was 22 toen hij een advertentie in de Haagse krant zag staan voor een koffiehuis dat te koop stond. Samen met zijn vrouw Maryam - toen 19 - besloot hij het avontuur aan te gaan. Nu, 39 jaar later, en na het pand inmiddels verkocht te hebben aan Alex en Tessa van John’s & June's, publiceert hij een boek over alle momenten die hem zijn bijgebleven. We mochten een van zijn hoofdstukken uitlichten. 

"Wij kenden iedereen bij naam. En als iemand er niet was, dan vroegen we ons ook af of ‘ie ziek was, of dat er iets gebeurd was. Onze gasten waren dan ook heel divers. Van timmermannen tot politici en muzikanten. Je bent als eigenaar van een koffiehuis meer dan alleen iemand die koffie en broodjes maakt. Je bent ook gespreksleider, of scheidsrechter. Het verhaal van Pietje is een typisch voorbeeld daarvan”, vertelt Frank. “Na de verkoop van de Prinsevink heb ik direct alle verhalen uitgeschreven. De titel van het boek verwijst naar de twee woorden waarmee alle problemen in de Prinsevink werden opgelost. Zand erover.”

Hoofdstuk: Gekke Pietje

De één had een zwak voor Pietje, de ander kon hem wel vermoorden. Pietje stond bekend als de aardige en eerlijke monteur van de HTM, maar na een hersenbloeding werd hij een andere man. 

Met zijn vrolijk zingende binnenkomst en de hand die hij iedereen gaf, had hij geen idee hoe hij sommige klanten mateloos irriteerde. Piet had de eigenaardige gewoonte om iedereen aan te raken en na te praten. Als iemand naast hem een broodje besteld, ging hij met zijn neus er overheen en zei: “Wat een lekker broodje.” Als iemand iets zei herhaalde hij dat als een papegaai. De een vond het grappig maar een ander helemaal niet. Zijn gedrag werd steeds gekker, zoals mensen aan hun oor trekken en losbarsten in een luidkeels gezang. Zelfs in tram 1 was hij bekend om zijn ‘zangkunsten’. 

Ik vertelde Piet herhaaldelijk dat niet iedereen gediend was van zijn gedrag, maar er veranderde niets. Ook niet nadat mensen hem stevig vastpakten, door elkaar schudden en hem vroegen te stoppen met zijn irritante gedrag. Het laatste voorval was de druppel. Een stel kwam om de dag, nadat zij hun dochter bij de vrije school hadden gebracht, bij ons langs. Piet trok zonder waarschuwing aan de baard van de man. Deze was er niet van gediend en gaf Piet een veeg op zijn neus en sprak hem aan: “Je trekt aan mijn baard en gisteren gaf je mijn vrouw een klap op haar kont. Het is nu wel genoeg zo!”

Het was een van de moeilijkste beslissingen die ik ooit heb genomen maar Piet was niet meer welkom in de Prinsevink. Dat werd mij door sommige klanten kwalijk genomen die het zielig vonden voor Piet. Wekenlang stond Piet met zijn neus tegen het raam en vroeg huilend of hij weer naar binnen mocht. Eindelijk gaf hij dat op. Maar plotseling stond hij weer voor de deur. Iemand had voor de gein tegen Piet gezegd dat hij weer welkom was bij ons. Ik was er niet blij mee maar liet hem binnen, misschien zou het nu beter gaan. Helaas zat hij minuten later weer aan de klanten dus moest ik hem opnieuw de deur wijzen. 

Regelmatig was hij in tram 1 nog te horen met zijn liedje ‘fijn, fijn, rij gezellig met ome Pietje mee’, maar wij hebben hem nooit meer gezien.

Lokale stadgids, onder je duim

Den Haag To Go* is een onafhankelijkse stadsgids die verhalen maakt over de stad. Niet als ultieme hiphotspotpagina, maar met verhalen die zo laagdrempelig zijn dat iedereen kan instappen, en met genoeg diepgang om je mondhoeken te laten krullen. Een plek waar je bijgepraat wordt over verrassende plekken en onverwachte momenten in Den Haag. Met altijd locals op nummer één. 

*Binnenkort gaan we verder onder een nieuwe, vertrouwde naam: The Hague's Finest. Lees hier waarom.